روش‌های محافظت از دامنه (بخش سوم)

حفاظت حریم خصوصی:

حفاظت حریم خصوصی (Privacy Protection) ویژگی‌یی است که برخی از شرکت‌های ثبت‌کننده‌ی دامنه در اختیار مشتریان خود قرار می‌دهند. در حالت عادی وقتی دامنه‌ای ثبت می‌شود اطلاعات شخصی مالک دامنه (شامل نام، نام شرکت، نشانی، شماره تلفن، نشانی ایمیل) به عنوان جزییات تماس دامنه در مشخصات دامنه قرار می‌گیرد. این اطلاعات برای هر کسی که یک دستور جست‌جوی Whois روی دامنه‌ی شما اجرا کند آشکار خواهد شد.

در نتیجه این اطلاعات ممکن است در معرض خطر داده‌کاوان و سارقان اطلاعات شخصی قرار بگیرد. این افراد ممکن است با داشتن اطلاعات شما، شما را هدف هجوم هرزنامه‌ها‌ (spam یا bulk email) یا ایمیل‌های حاوی بدافزار (malware) قرار دهند یا از شماره تلفن یا نشانی و اطلاعات پستی‌تان سوءاستفاده کنند. ویژگی حفاظت حریم خصوصی جلوی این سوءاستفاده‌ها را می‌گیرد. ثبت‌کننده اطلاعات شما را در جست‌جوی whois مخفی می‌کند و به جای آن اطلاعات تماس عمومی و قالبی‌یی را قرار می‌دهد یا اطلاعات تماسی قرار می‌دهد که از طریق یک سرور پراکسی و بدون لو دادن اطلاعات شما امکان برقراری تماس با شما را به وجود آورد.

برخی از این سرورهای پراکسی اگرچه اطلاعات شمارا مخفی می‌کنند اما در لو ندادن آن‌ها چندان هم قرص و محکم نیستند و گاه با یک تماس تلفنی یا یک درخواست رسمی اطلاعات را آشکار می‌کنند. اما برخی دیگر این محرمانگی اطلاعات را جدی‌تر می‌گیرند و اطلاعات را کاملاً از ثبت‌کننده مخفی می‌کنند.

دلایل امنیتی و جلوگیری از سوءاستفاده‌های تجاری از دامنه‌های ثبت‌شده توسط افراد ناشناس و مشکلات قانونی مربوط به مالکیت دامنه‌های تحت سیاست محرمانگی توسط مالک یا شرکتی که برای حفظ محرمانگی اطلاعاتش به جای مالک در whois قرار گرفته، و مشکلات مربوط به مالکیت دامنه‌ها در صورت ورشکستگی یا کنار رفتن شرکت ثبت‌کننده از فعالیت حرفه‌ای باعث شده که محدودیت‌هایی در روش های حفظ اطلاعات شخصی لحاظ شود. هم‌چنین برخی از پسوندهای نام دامنه‌های کشوری مانند US، UK، EU، ASIA،… اجازه‌ی فعال کردن حفاظت حریم خصوصی را روی این پسوندها نمی‌دهند و برخی نیز سیاست‌های خاص خود را در این زمینه دارند.