رخدادهای مهم
در مارس 2002 «کارل آورباک» (Karl Auerbach) وکیل دعاوی، مهندس پروتکل‌های اینترنت و نماینده منتخب عمومی آمریکای شمالی در هیأت مدیره ICANN پس از آن‌که ICANN به او اجازه‌ی دست‌رس کامل به سوابق مالی خود را نداد.
و تنها به او اجازه دست‌رس با محدودیت‌های شدید داد شکایتی علیه این شرکت در دادگاه عالی ایالت کالیفرنیا طرح کرد و تقاضای دست‌رس بدون محدودیت به تمام سوابق حساب‌های ICANN را نمود. دادگاه بر حق وی به عنوان یکی از اعضای هیأت مدیره برای دست‌رس به تمام اسناد داخلی تأکید کرد.
در پاییز سال 2003 ICANN نقشی مهم در منازعه پیش‌آمده بر سر سرویس DNS «سایت‌یاب» (Site Finder) شرکت VeriSign داشت. این سرویس به ازای تایپ هر نام دامنه .com و .net ثبت‌نشده در مرورگرها کاربران را به درگاه وب شرکت VeriSign که مرجع ثبت این دامنه‌هاست هدایت می‌کرد. این پرتال حاوی اطلاعاتی درباره محصولات و لینک‌هایی به وب‌سایت‌های شرکای شرکت بود. به این ترتیب VeriSign از دامنه‌های ثبت‌نشده سوءاستفاده‌ی تبلیغاتی می‌کرد و ترافیک وب زیادی را به این سایت جذب می‌کرد و در عمل به این معنی بود که VeriSign مالک همه دامنه‌های .com و .net ثبت‌نشده است. VeriSign این تغییر را به عنوان تلاشی برای بهبود تجربه مرور وب برای کاربران تازه‌کار معرفی می‌کرد. ICANN در نامه‌ای به VeriSign برای توقف این سوءاستفاده از سیستم DNS اولتیماتوم داد. VeriSign داوطلبانه این سرویس را متوقف کرد و در عوض شکایتی علیه ICANN مطرح کرد و مدعی شد ICANN از حدود مسؤولیت خود تجاوز کرده است. اگرچه ادعای انحصار این شرکت علیه ICANN رد شد ادعای گسترده‌تر این شرکت مبنی بر تجاوز ICANN از حقوق قراردادی خود هم‌چنان معوق است. در عوض بر اساس توافقی مقرر شد در ازای اجازه دادن به VeriSign برای افزایش قیمت ثبت دامنه‌هایش تا 7 درصد این شرکت از شکایتش صرف‌نظر کند.
در سال 2004 بودجه پیش‌نهادی ICANN نزدیک به 100 درصد افزایش داشت. قرار بود این بودجه اضافه از طریق معرفی دامنه‌های سطح بالای جدید، شارژ پرداختی ثبت‌کننده‌ها، و هزینه‌ای به ازای ثبت، تمدید، و انتقال برخی دامنه‌ها (0٬2 دلار برای تمام دامنه‌های کشوری و 0٬25 دلار برای همه دامنه‌های دیگر) تأمین شود. شورای ثبت‌کننده‌های دامنه‌های سطح بالای ملی اروپا (CENTR) که متشکل است از نمایندگان ثبت دامنه 39 کشور این افزایش هزینه‌ها را نپذیرفت و ICANN را به بی‌ملاحظگی در هزینه‌ها متهم کرد. این شورا از ICANN به دلیل «اهداف سیاسی و عملی غیرواقع‌گرایانه» انتقاد کرد. با وجود این انتقادات به عنوان مثال برای ثبت هر دامنه .jobs و .travel 2 دلار نصیب ICANN می‌شود.
در سال 2005 پس از دو دور مذاکره دامنه‌های سطح بالای جدید eu، asia، travel، jobs، mobi، و cat معرفی شدند.
در سال 2007 ICANN تأییدیه RegisterFly یکی از مراجع ثبت دامنه را در میانه اتهامات قضایی از جمله کلاه‌برداری لغو کرد. در این میان ICANN به دلیل مدیریت نامناسب وضعیت و خسارات وارد شده به هزاران مشتری RegisterFly و بی‌توجهی و عدم‌مداخله با وجود ادعاهای متعدد مشتریان مبنی بر کلاه‌برداری این شرکت هدف انتقاد قرار گرفت.
در سال 2008 ICANN اطلاعیه‌ای علیه 10 ثبت‌کننده‌ی دارای تأییده خود منتشر کرد و آن‌ها را به عنوان «بدترین متخلفان اسپم» معرفی کرد. این اقدام عمدتاً در واکنش به گزارش KnujOn انجام گرفت. KnujOn (برعکس No Junk، پروژه‌ای است که برای افزایش امنیت اینترنت به‌ویژه مبارزه با اسپم شکل گرفته است) این ثبت‌کننده‌ها را به عنوان ثبت‌کننده‌های اصلی دامنه‌هایی که تبلیغات وب‌سایت‌هایشان به صورت اسپم انجام می‌شود و نیز به دلیل عدم نظارت بر رعایت مقررات معرفی کرده بود. اگرچه در یادداشت ICANN از اصطلاح اسپم استفاده شده بود مسایل مربوط به اسپم و سوءاستفاده‌های ایمیلی به ICANN مرتبط نمی‌شود. کنترل محتوای وب‌سایت و نوع استفاده از آن بر عهده ICANN نیست. با این حال گزارش KnujOn با جزییات نشان می‌داد چگونه برخی ثبت‌کننده‌ها به تعهدات ذکرشده در قراردادهایشان و تأییدیه‌های دریافتی‌شان بی‌اعتنا بوده‌اند. هدف اصلی این گزارش نشان دادن این نکته بود که چگونه بی‌توجهی به مقررات، ترافیک تبلیغاتی غیرقانونی برای محصولات، و اسپم با هم مرتبطند. بر اساس این گزارش از 900 ثبت‌کننده دارای تأییدیه ICANN تنها 20 شرکت مسؤول ثبت 90 درصد از این گونه دامنه‌های متخلف بوده‌اند.
در اوایل تابستان 2008 ICANN اعلام کرد در حال بررسی سیاست‌های جدید نام‌گذاری دامنه‌ها با هدف برداشتن گامی بزرگ به پیش برای معرفی دامنه‌های سطح بالای عمومی جدید است.
در سال 2010 ICANN اجازه وارسی کامل سیاست‌های خود در زمینه شفافیت، مسؤولیت و مشارکت عمومی را به مرکز اینترنت و جامعه برکمن وابسته به دانشگاه هاروارد را داد.
در اوایل سال 2011 ICANN اعلام کرد که آخرین بسته از آدرس‌های IPv4 باقی‌مانده را بین 5 مرجع منطقه‌ای ثبت آدرس‌های اینترنت که مدیریت آدرس‌های IP در منطقه‌های مختلف را بر عهده دارند توزیع نموده است. انتظار بر این بوده که در اوایل سال 2012 تمام این آدرس‌های IP واگذار شده باشد و آدرس دیگری برای توزیع نمانده باشد.
در یکی از مهم‌ترین تحولات در ماه ژوئن سال 2011 هیأت مدیره ICANN تصمیم گرفت بیش‌تر محدودیت‌ها بر نام دامنه‌های سطح بالای عمومی (gTLDها) را لغو کند. شرکت‌ها و سازمان‌ها قادر خواهند بود به دل‌خواه دامنه‌های اینترنتی سطح بالا انخاب کنند. هم‌چنین استفاده از کاراکترهای غیرلاتین در نام gTLDها آزاد گردید. از ژانویه 2012 ICANN درخواست‌های ثبت gTLDهای جدید را گردآوری گرده است. هزینه اولیه این درخواست 185٫000 دلار است و برای تمدید امتیاز این نام دامنه‌ها باید سالانه 25٫000 دلار پرداخت شود. ICANN انتظار دارد این مقررات فضای اینترنت را به کل دگرگون سازد و راه را برای خلاقیت‌ها و ابتکارات جدید باز کند و آزادی نوآوری را تأمین کند. اگرچه برخی عقیده دارند این آزادی چندان هم آزاد نیست و پرداخت هزینه 185٫000 دلاری چندان جایی برای آزادی همه باقی نمی‌گذارد. در ماه ژوئن 2012 ICANN اعلام کرد نزدیک به 2000 درخواست دامنه سطح بالای عمومی جدید دریافت کرده است. تنها گوگل درخواست 101 نام دامنه سطح بالای جدید را ارایه داده است و 18٬6 میلیون دلار برای این درخواست‌ها پرداخته است! دامنه‌های جدید از سال 2013 قابل ارایه خواهند بود.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.